- Δάφνις και Χλόη
- Βουκολικό μυθιστόρημα που πιθανολογείται ότι γράφτηκε τον 2οαι. ή κατά άλλους τον 4ο ή 5ο αι. Αποτελείται από τέσσερα βιβλία και αποδίδεται στον Λόγγο (βλ. λ.). Η υπόθεση διαδραματίζεται σε παραλία της Λέσβου, όπου οι βοσκοί Λάμων και Δρύας υιοθετούν και ανατρέφουν μαζί δύο έκθετα παιδιά, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, δίνοντάς τους αντίστοιχα τα ονόματα Δ. και Χ. Όταν τα παιδιά μεγαλώνουν, αναλαμβάνουν τη βοσκή των κοπαδιών των θετών γονέων τους, ενώ η φλόγα της αγάπης αρχίζει να φωλιάζει στις νεανικές καρδιές τους. Ένας άλλος βοσκός, ο Δόρκων, ερωτεύεται και αυτός τη Xλόη. Οι δύο νέοι διαγωνίζονται με τα τραγούδια τους και η Xλόη πέφτει στην αγκαλιά του Δάφνη, χαρίζοντάς του τη νίκη. Στη συνέχεια, τα δύο παιδιά πέφτουν θύματα απαγωγής, τελικά όμως απελευθερώνονται και ανταλλάσσουν όρκους αιώνιας αφοσίωσης. Μία παντρεμένη γυναίκα μυεί τον Δάφνη στα μυστικά του έρωτα, τα οποία αυτός σπεύδει να εφαρμόσει με την αγαπημένη του. Στο τελευταίο μέρος του μυθιστορήματος περιγράφεται η αναγνώριση των δύο νέων από τους πραγματικούς γονείς τους και ο γάμος τους στην εξοχή, όπου ζουν ευτυχισμένοι με τα παιδιά τους Φιλοποίμενα και Αγέλη.
Το έργο κατηγορήθηκε από πολλούς για την τολμηρότητα του θέματος, αλλά η ποιητική και λογοτεχνική αξία του είναι αναμφισβήτητη. Η ζωηρότητα της περιγραφής, οι ζωντανέςεικόνες των προσώπων και της υπαίθρου και η χάρη της αφήγησης το κατατάσσουν ανάμεσα στα ωραιότερα ερωτικά κείμενα της εποχής. Από το θέμα του εμπνεύστηκαν ζωγράφοι που φιλοτέχνησαν έργα τέχνης, όπως ο Μπουρντόν (Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου) ή ο Ζεράρ (Μουσείο του Λούβρου), γλύπτες όπως ο Νταλού και ο Κορτό (Μουσείο του Λούβρου), ακόμα και ταπητουργοί. Γνωστή είναι και η ομώνυμη χορογραφική συμφωνία του Ραβέλ, σε τρία μέρη με χορικά.
Το μυθιστόρημα μεταφράστηκε για πρώτη φορά στα γαλλικά από τον επίσκοπο Οζέρ Αμιό το 1551 και η πρώτη ολοκληρωμένη έκδοσή του πραγματοποιήθηκε το 1810 από τον Πολ Λουί Κουριέ. Ακολούθησαν πολλές εκδόσεις με διορθώσεις και σχόλια. Το 1931 παρουσιάστηκε σε μία από τις πρώτες (βωβή) ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, σε σκηνοθεσία του Ορέστη Λάσκου.
Η Λούση Ματλή, πρωταγωνίστρια της βωβής ελληνικής ταινίας «Δάφνις και Χλόη» (1931), η οποία βασίστηκε στο ομώνυμο βουκολικό μυθιστόρημα του Λόγγου (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).
Σκηνή από την ταινία «Δάφνις και Χλόη» του Ορέστη Λάσκου (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).
Το μυθιστόρημα του Λόγγου «Δάφνις και Χλόη» κατηγορήθηκε από πολλούς για την τολμηρότητα του θέματος, αλλά, παρ’ όλα αυτά, η ποιητική και λογοτεχνική αξία του είναι αναμφισβήτητη. Στη φωτογραφία, η αφίσα της ομώνυμης ελληνικής ταινίας του Ορέστη Λάσκου του 1931 (φωτ. από την έκδ. «100+1 χρόνια Ελλάδα»).
Dictionary of Greek. 2013.